Wyścig z czasem - pisanie w erze szybkiego AI
Biegniesz... a na karku czujesz sapiący oddech doganiających cię... zmian technologicznych...
Jest czerwiec 2023, zacząłem pisać. Pół roku temu na konferencji Infoshare AI, mówiłem o tym, że może kolejne AI-winter nam nie grozi, ale nadszedł czas stabilizacji i realnego patrzenia na możliwości technologii, już bez hype'u. Dwa tygodnie później czarny łabędź rąbnął skrzydłami w świat. ChatGPT.
Piszę. Akcja powieści umiejscowiona jest w bliskiej przyszłości. Wątki technologiczne i losy bohaterów splatają się ze sobą w mojej wyobraźni... a w rzeczywistym świecie, w teraźniejszości, błyskawiczny postęp technologii sprawia, że zaczynam się zastanawiać czy zdążę wydać książkę zanim się zdezaktualizuje. Wymyślam nowe rzeczy, a potem czytam, że tego typu koncepcje technologiczne ktoś już testuje (przynajmniej mogę sobie powiedzieć, że sam wymyśliłem, a nie podpatrzyłem). Pisanie idzie dobrze, ale ciągle mam wrażenie, że za wolno. W dziedzinie AI tyle się dzieje, że zaczynam odczuwać FOMO. Oglądam Wes'a Rotha i Dave'a Shapiro, żeby być na bieżąco i to musi wystarczyć. Druga połowa 2023 i eksperci mówią "to tylko statystyka". Inni eksperci mówią "sparks of AGI". Inni jeszcze mówią o dowodach na reprezentacje... Całe szczęście, że nie piszę o LLMach... nie, nie miałoby to sensu, ta technologia chyba się wkrótce spotka z sufitem... a może nie? Piszę, ogarnięty teraz już przez lekkie tylko FOMO i wypatrujący kolejnych czarnych łabędzi. Nadchodzi 8 lipca 2024 kiedy to stawiam ostatnią kropkę. Wyścig się skończył. Nie skończył się. Jeszcze redakcja, skład... pracuję, wciąż wypatrując czarnych łabędzi. Chyba będzie ok. Na świecie słychać głosy o plateu w AI... .
Teraz już koniec. Książka w rękach czytelników. Czy rozczaruje, czy zaciekawi, czy może uśpi... na to już nie mam wpływu. A czarne łabędzie mogą sobie latać gdzie chcą.
Całe szczęście, że to nie jest książka o AI 😉
Choć właściwie trochę jest